آثار تاریخی خوزستان

استان خوزستان یکی از تاریخ خیز ترین نقاط ایران است که قومیت های مختلفی در آن زیسته اند. آثار تاریخی خوزستان امروزه یکی از دلایل جذب توریست به این شهر تاریخی است .

آثار تاریخی خوزستان

این استان در زمان ساسانیان شکل گرفته است و به تدریج رونق و وسعت بیشتری یافته است. اگرچه بخش هایی از این استان در جنگ ۸ ساله ی ایران و عراق دخیل بوده و آثار تاریخی آنها خراب شده یا به طور کامل از بین رفته اند، اما همچنان آثار تاریخی بسیاری در خوزستان وجود دارد.

انواع آثار تاریخی در خوزستان

خوزستان در طول تاریخ از لحاظ سیاسی در موقعیتی حساس و مطلوب قرار گرفته بوده است که همین مسئله موجب گردیده تا آثار باستانی زیادی در آن به وجود آمده و از ادیان و فرهنگ های مختلف پر گردد. علاوه بر  این، خوزستان ساحلی نسبتا طولانی با خلیج فارس دارد و منطقه ای نفت خیز است.

وجود همه ی این شرایط آثاری خلق نموده است که اکنون پس از سالها به عنوان آثار تاریخی خوزستان شناخته می‌شوند. این آثار شامل آرامگاه ها، پل ها، قلعه ها، کلیسا و غارها می‌شوند.

لیست آثار باستانی استان خوزستان

_آرامگاه برادران بشیر و نذیر یهودی: مربوط به عهد صفویه میشود و در شهر بهبهان قرار گرفته است. گویا این دو برادر از روحانیون یهودی بوده اند. از قدیم الایام روزهای شنبه فصل بهار، مردم بهبهان در این آرامگاه جمع شده و به تفریح می‌پردازند.

_ پل دزفول: در سال ۲۶۰ میلادی بر روی رودخانه دز بنا گردیده است. نقل است که شاپور اول با چندین هزار نفر از اسرای رومی این پل را ساخته است.

_ قلعه شوش: در عهد قاجاریه توسط فردی فرانسوی در کنار آرامگاه دانیال نبی به شکل ذوزنقه بنا گردیده است.

_کلیسای تشان: یکی از کلیساهای مسیحیان است که حدودا در دو سده پیش توسط ساروج و سنگ به شیوه کلیساهای پروتستان بنا شده است.

_شیرهای سنگی: خوزستان موزه روباز شیرهای سنگی تاریخی ایران است. نمادهای قدرتی که قرن‌هاست در قبرستان‌های این استان دیده می‌شوند، اما به‌گفته مجتبی گهستونی روزنامه‌نگار و فعال حوزه میراث فرهنگی با کم توجهی مسئولان نسبت به ساماندهی آن‌ها، رفته رفته رو به نابودی هستند.

_غار پبده: یکی از مهمترین آثار تاریخی خوزستان و ایران است. این غار آهکی مهم که در شهرستان لالی قرار دارد، دارای قدمتی کهن است؛ غار پبده به عصر حجر برمیگردد و در قرن ۲۰ میلادی توسط پروفسوری فرانسوی کشف گردیده است .

_مسجد جامع دزفول: بعد از پل ساسانی، دومین اثر مهم تاریخی شهر دزفول به شمار می‌رود و از لحاظ معماری و دارا بودن شبستان و ستون‌های سنگی در شمار مساجد اولیه دوره‌ی اسلامی است که در قرن سوم هجری احداث شدند. نوسازی این بنا به اواسط دوره صفویه (۱۰۵۰ هجری قمری) بر می‌گردد. عمده تزئینات کاشی کاری بنا مربوط به دوره‌ی قاجاریه است.

_حمام کرناسیون یا موزه مردم‌شناسی: دزفول یکی از بناهای دوره قاجاریه است. این بنای تاریخی پس از بازسازی در سال ۱۳۸۵ به عنوان موزه مردم‌شناسی مورد استفاده قرار گرفت. حمام کرناسیون با مساحتی حدود ۸۸۰ متر مربع دارای سردری کوچک و زیبا با تزئینات ساده آجرکاری می‌باشد.